سلام....کلمه ايمان رو بيشتر از اين جملت تو ذهنم داشتم برا همين سوالم اينجوري شد" خيلي سخته سايه قدرت کسايي رو سرت سنگيني کنه که بهشون ايمان نداري....".....اينجا منظورم بيشتر به راه بود.... راه دين....من به خودم که نه ولي به دينم ايمان دارم به قرآن و اهل بيت....و سعي ميکنم تو راهشون قدم بردارم.....ولي گاهي احساس ميکنم همه چي با هم قاطي ميشه.....اون موقع نميدوني چه فرياد خدا خدايي را ميندازم که اهدنالصراط المستقيم.....يه جا ميشنيدم که ميگفت حتي آدمايي که نماز شب ميخونن و خيلي مومنن شيطان تو دلشون وسوسه ميندازه که به همه چي شک کنن...راه درمانشم اين بود که ميگفت لاحول و لا قوت الا بالله رو زياد تکرار کنه....راستي اين جمله رو نفهميدم" .........اگه من به خودم ايمان داشته باشم خوش به حالم نيست ....بد به حالمه...." چرا بد به حالت؟؟ا... اين جمله رو هم متوجه نشدم ".البته هر ايمان نداشتن به خودي هم نميتونه دليل خوبي طرف باشه ." ...يعني منظورت اينه که هر کي به خودش ايمان نداشته باشه آدم خوبيه؟؟....آبجي تو الان خوابي ومن فردا بايد برم برا سنگر علم و دانش...دلم خيلي تنگ ميشه......چرا آدما همش بايد در حال رفتن و بغض کردن باشن؟؟..البته اينجوري خيلي بيشتر قدر هم رو ميدونيم...کاش تو اين خط هاي وب ميتونستم اشکهام رو هم بهت نشون بدم......دلم تنگ ميشه...خيلي ...خدا يارت باشه آجي ...ما رو هم از دعاهاي قشنگت تو اين ماه فراموش نکن....به ماهم سر بزن ....در پناه آرامش بخشش..